Cairns

Zondag 29 mei ’16
Op ons gemakje opgestaan en de spullen weer allemaal naar de camper verhuisd, vooral de inhoud van de koelkast en het vriesgedeelte, (best nog wel een ruim ding voor een camper, het is qua grootte een tafelmodel koelkast met bovenin over de totale breedte een vriesvak waarin we voor ruim 4 weken aan vlees opgeslagen hebben), vrijdag hebben we alles uit de koelkast in de camper gehaald en in de grote koelkast van de cabin opgeslagen, omdat logischer wijze ook de camper koelkast niet goed meer werkte vanwege de stroomstoring. Omdat iedereen die we inmiddels ontmoet hebben aangaf, àls je naar Cairns rijdt dan moet je echt op Mission Beach stoppen en overnachten, dat is zo mooi daar. Nou dat klopt ook wel het strand is eindeloos lang prachtig geel zand en het is omzoomt door Palmen, maar voor ons is het te toeristisch, het lijkt wel op Scheveningen op een zeer drukke zomerdag, alleen maar barretjes, eettentjes etc etc., er zijn vooral heel veel backpackers, die genieten van die drukte, maar wij zijn daar niet zo van. De camping echter, daar is het zo rustig, zeg maar uitgestorven, het is nog geen seizoen maar hij is zo mooi aangelegd, het lijkt wel een tropische tuin, perfect onderhouden en zeer ruime plaatsen, prima voor 1 nachtje. En het mooiste van alles was, de stekker in de paal én jawel hoor we hebben elektriciteit in de camper, zodat we de airco vannacht zachtjes kunnen laten draaien, is wel nodig, het is heerlijk warm tussen de 25 29 graden maar toch een iets hogere luchtvochtigheid dan voorheen, tikje benauwd, maar we klagen niet hoor, het is alleen dat we alles in het dagboek willen zetten zoals we het ervaren hebben. Morgen rijden we naar Cairns en daar blijven we dan een paar dagen om wat tours te gaan doen. We willen naar, Kurunda (dorpje in het regenwoud) én niet te vergeten nog wat snorkelen op het Great Barrier Reef.

Maandag 30 mei ’16

Eerst even een antwoord aan Karin en Hans Nee we hebben die dag dat huisje gewoon heerlijk gebruikt om wat te relaxen, (het was heet en benauwd dus in een airco omgeving het dagboek bijwerken etc is echt geen straf)

Het heeft de nacht van zondag op maandag enorm geregend, dat verklaard ook waarom het gisteren zo benauwd was. De rit van Mission Beach naar Cairns is maar een kleintje van 150 km, maar wat een mooi landschap. Het is hier ook nog volop suikerriet country, als je die suikervelden omzoomt door tropische bomen en palmen om je heen ziedt, dan zou je met een beetje verbeelding, kunnen voorstellen dat je door Indonesië zou rijden, die groene suikerriet velden zouden zo maar rijstvelden kunnen zijn. We hebben voor 5 nachten op de Crystal Cascade Big 4 camping heel luxe een en-suite site geboekt, kost maar een paar dollar meer per nacht echt een spotkoopje, maar dan heb je wel je eigen badkamer bij je site, en dat scheelt ook weer op de kosten van de chemicaliën voor het cassette toilet. Gelijk voor morgen de excursie naar het tropisch regenwoud, met de skyrail ( 7,5 km lange kabelbaan en dan terug met de klassieke scenic raylway geboekt. Morgen horen we of de dagtocht naar het meeste noordoostelijkste puntje van Australië doorgaat.

Dinsdag 31 mei ’16

Om 8.30 uur van de camping weg gereden om een kwartiertje te rijden naar Smithfield Terminal het beginpunt van de Skyrail, we hebben gekozen om een kleine toeslag te betalen zodat we in een “Diamontclass” gondel de tocht naar boven konden maken, de Diamontclass gondel heeft een glazen bodem (niets voor Paul en Fred om in zitten) en daarnaast heb je een aparte ingang waardoor je niet in een wachtrij hoeft te staan en nog belangrijker er gaan veel minder mensen in 1 gondel. Het weer is hier in het noorden ietwat onstabiel, vrij veel regen en bewolking, waardoor een gedeelte waarbij je over de hoogste top gaat dit helaas in de wolken was, maar via de glazen bodem, was er nu en dan toch nog wat zicht op de toppen van de bomen. Er zijn 2 tussen stations waar je uit kunt stappen, het eerste de Red Peak station lag in de wolken, dus zijn we overgestapt op de volgende gondel naar Baron Falls Station, daar zijn we naar het uitkijkpunt gelopen en zagen de Baron Falls in alle glorie, het is niet te vergelijken met de Niagarawatervallen, maar de waterval is 260 meter hoog en ligt in een spectaculaire omgeving, je voelt je zo klein worden als je naar die natuur kijkt om je heen. Daarna het laatste stuk naar het dorpje Kuranda, het was een oude nederzetting, maar nu een toeristisch gebeuren, maar leuk om een keertje te zien. In Kuranda werden we met een bus naar het beginpunt van het “Rainforeststation Nature Park gereden, daar kregen we een rondleiding in een “dierenparkje” koala’s, kangoeroes, Tasmanian Devils, Kasuaris (die leven hier en vooral rond Mission Beach nog in het wild) zoet en zoutwater krokodillen etc. vooral het commentaar en de, met de droge Aussie humor doorspekte uitleg, van de gids was dik genieten. Daarna een tochtje met een originele uit de WW II Army Duck (amfibievoertuig) door het regenwoud en rivier, en tot slot werden we verrast met een aantal dansen van de locale Tjapukai Aboriginal people. Terug met de klassieke trein, waar we gold class hadden geboekt, dat was echt een belevenis, het leek wel of we in de “Orient Express” zaten, een wagon met luxe clubfauteuils, ontvangen worden met een drankje naar eigen keuze, wijn, champagne of sap wat je maar wilde, tijdens de 1 ½ uur durende treinreis werden we in de watten gelegd met een kaasplateau, drinken zoveel je maar wilde ( ik Carmen heb me na 1 glas wijn netjes aan water en sap gehouden want ik moest de camper terug rijden) om 5 uur waren we op het station van Freshwater waar de bus al klaar stond om ons terug te brengen naar de Smithfield Terminal waar de auto’s geparkeerd stonden. Om 6 uur waren we terug op de camping. Achteraf gezien hebben we toch nog geluk gehad met het weer, de hele dag maar een paar druppels en een tropische bui toen we in het culturele centrum waren, maar ja een tropisch regenwoud zonder regen is ook niet leuk. Voor de liefhebbers kijk op www.skyrail.com.au

Woensdag 1 juni ’16
Het weer is een stuk vriendelijker, nog wel wat bewolking, maar vooral grote witte wolken, met af en toe een lokale regen van ca 10 tot 15 druppels, steeds als we denken de stoelen moeten naar binnen is het alweer droog. Vandaag gehoord dat de grote tour die we zo graag willen doen doorgaat, morgen gaan we de Cape York Day Tour doen, vanaf Cairns vliegen we laag naar het meest Noordelijkste puntje van Australie, daarna een grote 4 x 4 bustour (je komt op plaatsen waar je anders nooit zou komen). www.daintreeair.com.au, verder vandaag een rustig dagje op de camping, lekker plonzen in het zwembad, morgen wordt een hele lange dag waar we ons nu al enorm op verheugen.

Donderdag 2 juni ’16
Vanmorgen heel vroeg wakker geworden omdat de stroom op de camping rond 5 uur totaal uitgevallen was, waardoor uiteraard de airco stopte én Dolf het benauwd kreeg omdat zijn Cpap app. er ook mee ophield, we zijn nog maar even blijven liggen tot het om half zes licht begon te worden. Om 7 uur zou de taxi voorstaan om ons naar het de speciale kant van het vliegveld te brengen waar Daintreeair service gevestigd was, pal naast de hangar van de Flying Docters. We zijn met een Piper Headchief gevlogen een 2 motorig propeller toestel, , waar inclusief de piloot 10 man in kunnen, en met aan weerszijde 1 stoel en een groot raam zodat iedereen goed uitzicht had. Omdat de groep uit 16 man stond zijn we over twee toestellen verdeeld. Om half 8 zijn we de lucht ingegaan en er moest eerst 20 minuten over zee gevlogen worden, daarna is Greg (de piloot) op een hoogte tussen de 500 en 2000 feet gaan vliegen zodat we een schitterend uitzicht hadden op het Daintreeforrest ( enorm regenwoud, de kustlijn, de koraalriffen etc etc. super gaaf was dat. Het was toch nog zo’n 3 ½ uur in scenic-flight van Cairns naar Cape York, Cape York heeft een landingsbaan die nog door de Amerikanen gebouwd is in de 2e wereldoorlog en daar konden de grote bommenwerpers starten en landen. Het stationsgebouw was een soortement van keet, het leek net een filmscene zo grappig om mee te maken. Op het vliegveldje stond het 4x4 busje op ons te wachten voor de tour van oost naar west van de peninsula, (schiereiland) die het uiterste topje van het noorden van Australië vormt. Overal rondom dat vliegveld liggen nog brokstukken van verongelukte, vliegtuigen en materiaal, we zijn even gestopt bij een neergestorte DC 3 uit WW II, die wordt daar als een monument beschouwd voor alle omgekomen mensen, die vanuit dat vliegveld gevochten hebben. Omdat het nog hoog tij was zijn we eerst gaan lunchen en daarna via de enige weg dus een “dirt road” gewoon platgereden pad, dwars door het regenwoud naar het absoluut laatste stukje Australië gereden. Het was inmiddels laag water, daarom konden we ons een weg banen over het wad achtige strand ( dit strand is eigenlijk een mangrove) naar, de “Torres Strait” de zeestraat tussen Australië van Papua Nieuw Guinea . Daar stonden we dan op het allerlaatste stukje Aussie, al bij elkaar waren we daar zo’n dikke 4 uur meer bezig voordat we weer bij het vliegveldje waren. Maar wat hebben we genoten van al die mooie natuur die we gezien hebben. De terugvlucht ging een stuk sneller omdat we nu op een hoogte van 10.000 feet vlogen maar toch was het nog 2 ½ uur vliegen naar Cairns waar we om 6.30 uur weer geland zijn en we een lift terug naar de camping kregen van en stel dat bleek schuin achter ons op de camping te staan, zo aardig van hen, gelukkig was de elektriciteit helemaal hersteld en de camper lekker koel omdat de airco de hele dag had staan te draaien.