van Cairns naar TiTree

Zaterdag 4 juni '16
Vanmorgen was het weer enorm opgeknapt, lekkere blauw lucht met “Nederlandse” witte wolken. We zijn vanaf de camping naar Milla Milla gereden ( om de veel geprezen waterval te zien) via een bergweg om die heel smal en stijl was hellingen tot 10 % stijging, het leek of er geen eind aan kwam, ruim 2 uur over een afstand van 100 km. Milla Milla is oud piepklein stadje in de Tablelands, die overigens na die kl…..bergweg schitterend zijn, heel stom maar je zou je zo in Zwitserland wanen. Het is hier volop een land van veefokkerijen, de mooiste rassen runderen en dan vooral stieren zie je volop. Het fijne is dat we nu uit de vochtige tropen zijn, het is hier net iets koeler en vooral droger dan aan de kust. We staan nu in Mount Garnet op een super simpele camping, die we zo goed kennen van vorige reizen, heel basic, sanitair oud maar brandschoon. Morgen rijden we naar Croydon.

Zondag 5 juni ’16
Allereerst een correctie, het vliegtuigje waarmee we naar Cape York zijn gevlogen was een Piper Chieftain en niet Headchief (sorry senior moment). We hebben de afgelopen nacht het zo enorm koud gehad, vanaf dat we aan de oostkust zijn was het prettig om de Airco ’s nachts aan te hebben met alleen maar een laken over je heen, de airco hadden we al uitgelaten maar om een uurtje of 1 werden we allebei door en door koud wakker, dus eerst maar de hoezen van de dekbedden over ons heen gegooid, maar dat was niet voldoende, de dekbedden hadden we onder de kussens van de bank opgeborgen en die banken worden ’s nachts ons bed, op een gegeven moment heb ik maar 1 dekbed er onderuit getrokken en over ons heen 2tjes getrokken. Daarna zijn we allebei diep in slaap gevallen. Iedereen had het er s’morgens over dat het zo bitter koud was geweest, we denken dat de temperatuur tot pakweg 3 graden Celsius was gezakt. We weten dat het in de outback ’s nachts heel erg koud kan worden maar hebben dit nog nooit zo extreem meegemaakt. We zijn vandaag via de Gulf Developmental Road naar Croydon gereden, die weg gaat vanaf de Tablelands dwars onder de Cape York Peninsula door, naar Normanton aan de Gulf of Carpentaria. En o wat ging ons hartje weer helemaal open en wat werden we weer blij dat we in de echte Outback zitten. De oostkust is mooi maar voor onze smaak veel te toeristisch, wij houden toch meer van het ruige en de ruimte van de Outback. Die Gulf Developmental Road is dus echt ook nog onder “development” hij gaat van 2 banen over naar 1 middenstuk met grote brede stukken gravel ( oftewel dirtroad) waar iedereen heel rustig met 2 wielen in de berm rijdt als je elkaar moet passeren. In dit stuk land zijn er weer van die enorme “cattle stations” en de runderen lopen vrij door de bush en over de weg en dan kom je dit soort jongens en groepjes tegen. We hebben vandaag enorm in de “file” gereden, over een stuk van bijna 400 km zijn we 3 keer ingehaald, 1x door een Roadtrain en 2x door een 4x4 terrein wagen en als we alles bij elkaar opgeteld hebben dan hebben we misschien 20 tot 25 tegenliggers gehad. Onderweg kwamen we een 1 baans brug tegen die over een enorme rivier gaat, als het geregend heeft staat het echt van oever tot oever helemaal vol met water, nu in het droge seizoen ziet het er zo uit, (foto). We hebben onderweg opeens een “Dingo” de weg over zien steken, dit is heel bijzonder want het beest is behoorlijk schuw. Een Dingo is hondachtig en lijkt ook wel op een vos qua kleur maar is iets groter dan een vos, het is geen hond maar wolfachtig (dit hebben we dan weer van een ranger geleerd) Helaas was het beestje alweer verdwenen in de onder begroeiing naast de weg voordat we het fototoestel klaar hadden, daarna heeft degene die geen “stuurbeurt” had constant met de camera klaar gezeten. Het is heerlijk weer ca 28 graden, strakblauwe lucht en gelukkig geen vochtigheid in de lucht. Nu maar afwachten hoe de temperatuur vannacht zal zijn, de dekbedden liggen in elk geval klaar. Op de camping stond deze klassieke auto met daarachter een supermoderne caravan, typisch geval van Aussie humor?? Dolf is dol op deze sandwich de “Carmen Special” en daar hoort dan een echt Queenslander biertje bij.

Dinsdag 7 juni’16
Gisteren en vandaag hebben we een reisdag gehad we zullen toch het hele dwarsstuk van de top van oost naar west moeten rijden, maandag zijn we naar Cluncurry gereden, onderweg 2 antieke auto’s 3 overstekende kangoeroes en 1 wilde kameel gezien. Meestal zie je op de dag geen kangoeroe’s die liggen lui in de schaduw onder de bomen of stuiken te slapen, ze komen na de zonsondergang tevoorschijn en worden dan heel vaak aangereden. In Cluncurry hebben we op een soort van veredelde “bushcamping” gestaan (wel met stroom op het plekje) en vandaag zijn we via Mount Isa, daar wordt uitsluitend mijnbouw gepleegd dus een typisch mijnwerkers stadje geen kraak of smaak aan het hele gebeuren. Het weer is prachtig strakblauwe en kurkdroge lucht en de temperatuur is vandaag tot dik boven de 35 graden gekomen, maar met een beetje wind is het goed uit te houden, we staan nu in Camooweal op een doorgaanscamping “The Postoffice Hotel en van park” dat gelukkig een heerlijk zwembadje heeft, daar heb ik dus een klein uurtje in liggen afkoelen. Camooweal is een typisch outback dorpje, zo weg gelopen uit de jaren 50. Behalve mijnbouw zijn ook hier enorme “cattlestations” verder is er hier niets. Morgen verlaten we Queensland en bereiken we het de Northern Territory en is het de bedoeling dat we tot Barckley’s Homestead gaan of als we vroeg zijn nog een stukje verder, we zien wel. Tot nu toe hebben we enorm geboft hebben omdat we bijna geen last hebben van vliegen, dat kan hier in het “Rode Hart” een plaag zijn.

Woensdag 8 juni ‘16
Vandaag om 8 uur uit Camooweal weg gereden en doorgereden naar Tenant Creek, een rit van 522 km waar we ruim 6 uur over gedaan hebben, de rit ging vooral langs eindeloze “gras” vlaktes waar we heel veel runderen hebben zien rondlopen, op een gegeven moment zagen we een enorme kudde die bij elkaar gedreven en gehouden werden door echte “drovers” in Amerika heten die gasten cowboys. Ze worden vanaf die plek in de grote Roadtrains gedreven om zo verder naar de slachthuizen vervoerd te worden. De temperatuur liep al heel snel op en rond 11.30 uur was het al ruim 33 graden, maar er staat een windje en het is droog dus prima uit te houden. Morgen kijken we of we in 1 keer doorrijden naar Alice Springs en daar blijven we dan een aantal dagen. We denken aan een weekje, er is veel te zien en te doen, daarnaast willen we het even rustig aan doen, want we lopen best voor op schema.

Donderdag 9 juni ’16
We zijn vandaag toch maar niet rechtstreeks doorgereden naar Alice Springs dat zou ruim 500 km zijn dus zijn we ietjes later opgestaan, lekker rustig ontbeten en op ons gemakje zo rond 9.45 uur weg gegaan vanuit Tenant Creek. Via de “Devils Marble’s “ dit is een bijzondere plek met door erosie gevormde hele grote “knikkers” ( rode rotsblokken). Uiteraard horen daar weer diverse Aboriginal legendes bij, en is de plaats voor hen heilig. We staan nu op het kampeer gedeelte van het TiTree Roadhouse. TiTree is een voornamelijk Aboriginal gemeenschap, met een paar huizen, schooltje 1e hulppost en politiebureau, het “Roadhouse” bestaat uit een tankstation, winkel, motel en kampeergedeelte. Vaak is een Roadhouse een op zichzelf staand gebeuren aan de “snel”weg, waar de permanente bewoning bestaat uit de uitbater en wat hulpjes. Het weer is zo’n verschil met de vorige dagen, het was vanmorgen bewolkt maar dat is helemaal opgelost, alleen is temperatuur met net 21 graden een heel stuk koeler dan de voorgaande dagen. Er staat een stevige wind en die voelt zelfs fris aan, weer even iets anders dan we gewend zijn.
Bedenken we ons opeens dat Cynthia en Martijn volgens ons al met vakantie zijn en dat de familie vakantieweek in de Ardennen er volgende week aan zit te komen, dus Edit,Paul, Erik Nora, Hans Karin, Emmy Peter, Cynthia Martijn, Marcel Lotte kleine Fynn, Angela Tijmen en Mark heel veel plezier met z’n allen en wij hopen dat jullie prachtig weer zult hebben.
groetjes weer van Dolf en Carmen